Statistiekanalyse: 9-darter, 147-break of hole-in-one. Wat is moeilijker?

Wat is het moeilijkst om te behalen? Een 9-darter, een 147-break of een hole-in-one? In deze column bekijken we deze vraag.

Stel dat je moet raden, volledig willekeurig, op welke weekdag en datum (bijvoorbeeld dinsdag 25 april) een persoon geboren is. De kans dat je dit in één keer goed doet is één op 2.557. Dit is ongeveer dezelfde kans die een darter heeft als de scheidsrechter ''game on'' roept, een golfer aan de start van een par-3 hole en een snookerspeler bij de break-off om de perfectie in hun sport te halen.

Het is fascinerend dat het hoogst haalbare in darts, golf en snooker voor professionals nog steeds erg onwaarschijnlijk is en dat de kansen op een negen-darter, 147-break en een hole-in-one bijna even groot zijn.

De kans op een negen-darter is het eenvoudigst te berekenen, omdat elke negen-darter in essentie hetzelfde is.

Elke speler staat op dezelfde afstand van het bord wanneer ze gooien, de borden zijn met uitzondering van fabricagefouten hetzelfde en tegenstanders kunnen niets doen. Daarnaast zijn de meeste perfecte legs op dezelfde manier opgebouwd. Een speler gooit zeven keer tripple 20, één keer tripple 19 en een dubbel 12.

Zelfs als een speler een 144-finish nodig heeft, in het doel altijd om de leg in negen pjilen te finishes. Het uitgooien in acht pijlen is niet mogelijk vanaf 501 en er is geen voordeel te behalen voor een 10-darter.

We weten dat spelers 69.888 legs hebben gespeeld tijdens de laatste 60 Players Championship toernooien en er in die periode 48 negen-darters zijn gegooid. De kans op een negen-darter in een leg is één op 1.456 of één op 2.912 per speler.

Een PDC Tour Card Houder speelt ongeveer 850 legs per jaar, waarmee de speler gemiddeld één perfecte leg per 3,5 jaar gooit.

Er zijn voor golfers soms strategische redenen om niet voor een hole-in-one te gaan op een par-3-baan, maar een golfer zal altijd proberen zijn bal zo dicht mogelijk bij de hole te krijgen met elke slag.

Op dat moment stoppen de gelijkenissen tussen de hole-in-one-pogingen. Dit omdat elke hole in golf op een andere manier ontworpen is qua hoeken, afstanden, hoogteverschillen en de positie van de hole. Daarnaast is elke dag anders betreft luchtvochtigheid, temperatuur, wind, graslengte en vochtigheid van de grond (green speed). Het is daarom lastig om verschillende pogingen met elkaar te vergelijken.

Dus het proberen te raken van een hole-in-one op de zeventiende hole van de TPC Sawgrass in stromende regen kan misschien wel honderden keren lastiger zijn dan een vlakke hole op 100 yards afstand op een mooie dag.

Mark Broadie van Golf Magazine zei dat de kansen van een professionele golfspeler op het raken van een hole-in-one op een afstand van 200 yards ongeveer één op 2.700 zijn. Dit na een analyse van de PGA Tour data.

Van de drie hoogste prestaties in darts, golf en snooker is de kans op een 147-break in snooker het lastigste om te bepalen.

Het is eenvoudig om aantal maximale breaks op de World Snooker Tour in een bepaalde periode te tellen (33 sinds de start van het WK in 2022), gedeeld door het aantal gespeelde frames (meer dan 46.000), dan kom je op een kans van één op 2.825 per persoon. Dan lijkt het bijna precies net zo lastig als een negen-darter of hole-in-one. Maar zo simpel is het niet.

We kunnen de maximale break niet goed vergelijken, omdat de 147-break niet beter is dan elke andere ''centry break'', in tegenstelling tot de andere twee perfecties.

Een 147-break is net zo goed om de hoop van je tegenstander te beperken als een 146 of een 145-break, als er maar niet meer genoeg ballen op tafel liggen om de achterstand in het frame in te halen. De maximale break is eigenlijk alleen voor de show.

Gezien de ligging van ballen aan het begin van een beurt, kunnen breaks met een lager puntentotaal soms lastiger te behalen zijn dat de maximale break.

Bij een theoretische break van 72 waarbij een speler 15 rode ballen en 15 gele ballen speelt, heeft de speler evenveel ballen weggespeeld (36) als bij een maximale break, maar dit is vaak lastiger dan een break die meer dan het dubbele aantal punten oplevert.

Dus omdat er makkelijkere routes zijn om een frame te winnen door andere kleuren te gebruiken dan alleen zwart. Daarom kan maar een deel van de 48.000 gespeelde frames als een kans gezien worden op een 147-poging.

Als we meenemen dat er minimaal 200 breaks zijn geweest waarin 36 ballen zijn 'gepot' op de World Snooker Tour en het aantal frames waarin het uitspelen van de tafel strategisch is, worden de kansen op een maximale break een stuk minder intimiderend.

Doordat dat snookerspelers minder frames per jaar spelen dan professionals in darts en golf legs of par-3's spelen, is een 147-break ongeveer even zeldzaam als een negen-darter of een hole-in-one.